Bart Logtenberg, veehouder:

‘Ik investeer op mijn eigen moment, zo zit ik in elkaar’ 

Het is een spannende tijd voor boeren, maar kalverhouder Bart Logtenberg (57) wordt er niet onrustig van. Hij steekt zijn energie liever in de innovatie van zijn bedrijf. PM adviseert hem, zodat hij afgewogen kan kiezen wat de beste weg is.

Met z’n 57 jaar is Bart Logtenberg gepokt en gemazeld in de veehouderij. Hij begon als bedrijfsverzorger voor een andere boer. Die bleek een leuke dochter te hebben, met wie hij in het huwelijksbootje stapte. Ze begonnen hun eigen boerderij, boerden ook een aantal jaar in Canada en zitten tegenwoordig in het Gelderse Nijbroek, met een kalverhouderij.

Stikstof

In al die jaren heeft hij de boerenwereld fors zien veranderen. De schaalvergroting, de druk op de prijzen, en nu de stikstofcrisis. Voor Bart zelf is dat laatste gelukkig geen directe bedreiging: “Het klinkt misschien raar, maar ik maak me er niet heel druk om. Dat komt vooral omdat ik niet in de buurt van een natuurgebied zit. Ik denk dat ik een van de laatsten ben die weg zou moeten. En ik heb al vaker ervaren dat de soep nooit zo heet wordt gegeten als hij wordt opgediend.”

Tegelijk weet hij dat het voor veel boeren heel anders ligt. Hij voelt met ze mee: “Als je een jonge boer bent en net veel geïnvesteerd hebt, krijg je hier wel buikpijn van. De overheid kan wel zeggen dat je je bedrijf moet stopzetten of verhuizen, maar zo makkelijk is dat niet. En dan heb je ook nog de bank die in je nek hijgt – en die zegt: betalen.” 

Zelfvoorzienend

Zelf kiest Bart voor de weg vooruit. Hij innoveert veel en probeert zijn bedrijf zo duurzaam mogelijk te maken. “We hebben een luchtwasser in de stal. En we hebben fors geïnvesteerd in zonnepanelen voor onze stroom en het warme water. We leveren nu meer stroom terug dan we gebruiken. Dit jaar wil ik ook proberen om een accu te installeren, zodat ik de stroom kan opslaan die we over hebben. Die kunnen we dan ’s nachts gebruiken, als de zon niet schijnt.”

Daarnaast experimenteert hij met olifantengras naast zijn huis. Dit gewas heeft de eigenschap dat het heel veel koolstofdioxide opslaat. “We gebruiken dat als brandstof voor onze houtkachel. Daarmee verwarmen we ons hele huis – we zijn van het gas af. Omdat het gras meteen weer teruggroeit, is dit CO2-neutraal. Zo kunnen we hopelijk helemaal zelfvoorzienend worden.”

Investeren

Wat Bart met liefde door een ánder laat doen, is de administratie. “De jaarrekening en de btw-aangiften leg ik bij PM neer. En bij grote plannen vraag ik ze om mee te denken. Gert Souman is mijn accountmanager. Hij heeft veel ervaring in de agrosector en snapt wat er leeft. De lijntjes zijn kort, ik kan ’m desnoods op zaterdag bellen.”

Als Bart een nieuwe investering wil doen, vertrouwt hij vooral op zijn boerenverstand. “Het fijne van Gert is: hij snapt dat. Hij geeft me advies en informatie, zodat ik zelf een afgewogen keus kan maken. Misschien investeer ik dan het ene jaar weleens iets te veel en het andere jaar te weinig, maar dat is dan maar zo. Ik laat me niet heel snel door een ander vertellen wat ik moet doen. Als ik het fout doe, wil ik mezelf ook de schuld kunnen geven.”

Nieuwe energie

Ook voor de komende jaren heeft Bart plannen. Naast de thuisaccu wil hij graag een extra schuur bij z’n bedrijf bouwen. “Die vergunning ligt er al drie jaar, maar corona gooide roet in het eten en er speelden andere bedrijfszaken. Nu ervaar ik weer nieuwe energie.” Om er enthousiast aan toe te voegen: “Ik denk er trouwens ook over om een pers te kopen voor mijn olifantengras. Misschien kan ik het overschot dan verkopen.”